Przejdź do zawartości

Stanisław Hutten-Czapski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Hutten-Czapski
Herb
Leliwa
Rodzina

Czapscy herbu Leliwa

Data i miejsce urodzenia

1779
Nieśwież

Data i miejsce śmierci

1844
Kiejdany

Ojciec

Franciszek Stanisław Hutten-Czapski

Matka

Weronika Radziwiłłówna

Żona

Zofia Obuchowicz

Dzieci

Marian Hutten-Czapski,
Edward Czapski,
Adolf Hutten-Czapski

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Stanisław Hutten-Czapski herbu Leliwa (ur. 1779 w Nieświeżu, zm. 1844 w Kiejdanach) – hrabia, pułkownik Armii Księstwa Warszawskiego, uczestnik wojen napoleońskich, kawaler maltański (w zakonie od 1808 roku), kawaler Honoru i Dewocji w Wielkim Przeoracie Katolickim w Rosji[1], kawaler Virtuti Militari i Legii Honorowej.

Był synem Franciszka Stanisława Kostki, wojewody chełmińskiego, i Weroniki Radziwiłłówny, siostry księcia Panie Kochanku. Dzieciństwo spędził w Nieświeżu i Wilnie, gdzie pobierał nauki. W roku 1811 nowy ordynat nieświeski, kuzyn Dominik Hieronim Radziwiłł, przekazał mu Kiejdany jako część posagu matki.

W roku 1812 własnym sumptem wystawił 22 Pułk Piechoty i na jego czele wziął udział w kampanii 1812. Między innymi walczył w bitwie nad Berezyną. W tym roku otrzymał Order Virtuti Militari, zaś w następnym Legię Honorową za waleczność w czasie kampanii 1813. Potem przebywał do 1815 w Paryżu; władze carskie zagroziły sekwestrem majątków, po czym musiał powrócić do Kiejdan.

Stanisław Czapski był żonaty z Zofią, córką kasztelana mińskiego Michała Obuchowicza, i miał trzech synów. Marian i Edward wzięli udział w powstaniu styczniowym; skonfiskowano im wszystkie majątki i skazano ich na zesłanie na Sybir. Trzeci syn, Adolf Hutten-Czapski, był w latach 1855–1858 marszałkiem szlachty guberni kowieńskiej[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 205.
  2. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów – Warszawa: 1908, s. 295.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]